Nagkawang gawa ang Gaga!

Born this way.

LAKAS! lakas mo makasira ng araw

 

Wala akong pakelam sa bagong TV ad ng Cornetto,

Kaso nung napanood ko to, masyado akong nabahala.

Random: I Could be anything. . .

"Ang Pikon ay laging Talo"

Bow..... :)

"Magic Word"

Isa sa mga Classic na linya noon haha..

Elementary days, Pag naririnig ko yan isa lang pumapasok sa utak ko..

si Vic Sotto! LOL sa kanya ko unang narinig yan sa isang movie nya dati.

Nostalgia

TO ALL PINOY KIDS WHO WERE BORN IN THE 50's, 60's, 70's 80's and early 90's!

First, some of us survived being born to mothers who did not have an OB-Gyne, smoked and/or drank San Miguel Beer or Syoktong, while they carried us. The manghihilot was the cheapest way to deliver babies. Dinala ka ba ng nanay mo sa pediatrician for DPT? While pregnant, they took cold or cough medicine, cortal or medicol, ate isaw, and didn't worry about diabetes or cervical cancer.

Then after all that trauma, our baby cribs were made of hard wood covered with lead-based paints, pati na yung walker (andador) natin, matigas na kahoy or rattan at wala pang gulong.

We had no soft cushy cribs that play music, no disposable diapers (lampin lang), ( noon cloth or rattan duyan lang tied to the posts or ceiling, babies fell asleep sa sobrang hilo ) and when we rode our bikes, we had no helmets, no kneepads, sometimes wala pang preno yung bisikleta.

Take-out food was limited to Ongpin's pansit or Aling Toyangs pre-cooked ulam in kalderos. No pizza shops, McDonalds, KFC, Subway, Jollibee; and, coffee was just kape hinde ga-mahal as in Starbucks.

As children, we would ride in jeepneys libre, pag kandong, hot un-airconditioned buses with wooden seats (yung JD bus na pula), or cars with no airconditioning & no seat belts (ngayon lahat may aircon na)

Riding on the back of a carabao on a breezy summer day was considered a treat. (ngayon hindi na nakakakita ng kalabaw ang mga bata) Did you make your own saranggola and pasted bubog on the strings?

We drank water from the garden hose and NOT from a bottle purchased from 711(minsan straight from the faucet or poso) walang 711 noon, sari-sari store ni Mang Akong to buy sarsi, suntan, RC cola or choco-vim. 

We shared one soft drink bottle with four of our friends, and NO ONE actually died from this or contracted hepatitis.

We ate rice with star margarine, pampatangkad daw, took raw eggs straight from the shell, and drank softdrinks with real sugar in it (hindi diet coke), but we weren't sick or overweight kasi nga.......

WE WERE ALWAYS OUTSIDE PLAYING!!

We would leave home in the morning and play all day, and get back when the streetlights came on. Sarap mag patintero, tumbang preso, habulan at taguan. Natatandaan mo ba PIKO, step-no-step- yes, trumpo, garter & mala-ahas sa haba na goma? Kung naulan naman, jackstones, pick-up sticks or sungka, bahay-bahayan, tinda-tindahan, titser-teacher- an or swimming sa baha or kangkungan.

No one was able to reach us all day (di uso ang cellphone, walang beepers). And yes, we were O.K.. Sipol lang ni tatay ang meron noon!

We would spend hours building our wooden trolleys (yung bearing ang gulong) or plywood slides out of scraps and then ride down the street, only to find out we forgot the brakes! After hitting the sidewalk or falling into a canal (sewage channel) a few times, we learned to solve the problem ourselves with our bare & dirty hands. 

We did not have Playstations, Nintendo's, X-boxes, no video games at all, no 100 channels on cable, no DVD movies, no surround stereo, no IPOD's, no cellphones, no computers, no Internet, no chat rooms, and no Friendsters, Facebook. MSN etc. ......... ...WE HAD REAL FRIENDS and we went outside to actually talk and play with them! TV viewing was a treat, kilala mo ba si Popeye, Gumby, Betty Boop & followed the bouncing ball in Melody Tunes? That was karaoke then, LOL!

We climbed walls and trees (to get aratiles and catch salagubang & tutubi - tied them on the neck with a string), fell out of trees, got cut or "bukol", broke bones and teeth and there were no stupid lawsuits from these accidents. The only rubbing we get is from our friends with the words..masakit ba ? pero pag galit yung kalaro mo,,,,ang sasabihin sa iyo..beh buti nga !

We played marbles (jolens) in the dirt , washed our hands just a little and ate dirty ice cream, fish balls & inihaw na baga. We were not afraid of getting sick or germs in our stomachs.

We had to live with homemade guns, gawa sa kahoy, tinali ng rubberband , sumpit , tirador at kung ano ano pa na puedeng makasakitan, pero masaya pa rin ang lahat. We made up games with sticks (syatong), and cans (tumbang preso) and although we were told they were dangerous, wala naman tayong binulag o napatay... paminsan minsan may nabubukulan lang.

We walked a lot, rode bikes, or took tricycles to a friend's house and knocked on the door or rang the bell, or just yelled for them to jump out the window!

Mini basketball teams had tryouts and not everyone made to the team. Those who didn't pass had to learn to deal with the disappointment. Wala iyang mga childhood depression at damaged self esteem ek-ek na yan. Ang pikon, talo.

Ang magulang ay nandoon lang para tingnan kung ayos lang ang mga bata, hindi para makialam at makipag-away sa ibang parents.

That generation of ours has produced some of the best risk-takers, problem solvers, creative thinkers and successful professionals ever! They are the CEO's, Engineers, Doctors and Military Generals of today.

The past years have been an explosion of innovation and new ideas.

We had failure, success, and responsibility. We learned from our mistakes the hard way.

You might want to share this with others who've had the luck to grow up as real kids. We were lucky indeed.

Langaw!

" Ang hiwa mo ay takpan, Baka iyan ay aking Dapuan. "

"Prank War"

                   

   

Sa lahat ng mga napanood kong Prank, dito lang ako na Astigan!

                                             
                                                  PS: Kung ayaw mag-play rumekta na lang kayo sa youtube Haha!

"Pussy!"

Nitong mga nakaraang buwan, nagkalat ang mga larawang ito..

at iisa lang ang layunin ng mga larawang ito, yun ay ang hanapin ang mga nawawalang 

PUSSY!   :3

Kapag nahanap mo ang mga PUSSY,

 isa ka nang Legendary Pussy Finder! LOL!

Brucecopink

"Brucecopink"

Hango sa salitang Brusko at Pink

Ito ang tawag sa mga Lalakeng puro Muscle ang katawan, ngunit may pagka Pusong Mamon

at ang paboritong kulay ay Pink.

                                                                                      - Brucecopink by IMBECILES

Usapang Faggot

Wala naman akong pakelam sa mga nangyayari sa mga artista na yan..

nakakatawa lang dahil totoo ang salitang..

"Ang tunay na Lalake ay

Paubos na!"

Nakagagalak!

Hahaha!

              Wala lang nagalak lang ako dahil may mga bago akong natutunan, nagawa at mga magagawa pa.

nakaka-excite lang kasi. Pero minsan sa sobrang galak na nararamdaman, biglang na lang  na hindi mo na alam

kung ano ang mga dapat mong unahin na gawin. Tapos ang sobrang kagalakan mo ay nauuwi sa pagka inis,

pagka-badtrip at kung ano ano pang pagka wala sa mood.. madalas mangyari sakin to' at nakikita ko na lamang

bigla ang aking sarili na mainit na ang ulo. kaya madalas nag kakaroon ng away. haha. Malabo ba?

            basahin mo na lang uli ng paulit-ulit hanggang sa ma-gets mo. *Ngiting di mauubusan*

Kapag hindi mo tinapos panoorin di ka maso-solve!

         

                                                                    Isa lang masasabi ko EPIC!

Ang Pangarap ni Carding!

Nay, matagal ko na po itong pinag isipan..

nais ko pong mag sakripisyo..

para maabot ang aking mga pangarap..

na abutin ang mga bituin, at anihin ang bunga ng aking pagod,

Handa na po akong lumipad..

na parang lawin at ibuka ang aking mga pakpak,

ipagaspas at salubungin ang daluyong tungo sa bagong liwanag..

may harang mang sibat,kahit anung iharang sa akin,

apakan ko man ang mga bubog na darating,

hinding hindi po ako matitinag.

handa po akong magsakripisyo inay!

pangarap ko pong maging....

ISKWATER!

"I miss my childhood, when the hardest decision was picking a crayon"

 Nung nabasa ko yan, unang pumasok sa utak ko e, Oo nga no! Iba na talaga kasi pag tumatanda ka na Haha. Ako nga pala ay 24 yrs old na.. *para sa mga nagiisip kong ilang taon na ko*

Yun nga nakakamiss maging bata, lalo na ngayon masyado ng nahuhumaling ang mga tao sa technology. isa na din ako dun, pero kahit papaano, naranasan kong maging tunay na bata!

Iba na ngayon, halos lahat ng mga bata ay adik na sa Computer at Iba pang mga Gadget na uso ngayon. Naalala ko noon nag ka-cutting class lang ako pag manghuhuli ng butete, Makikipag laban ng Teks, Luksong baka, Gala sa Pier at kung anu-ano pa. Hay buhay! *buntong hininga* . Ngayon, karamihan sa nag ka-cutting na bata sa eskewela ay dumideretso sa mga ComputerShop/Internet Cafe. Adik sila sa Mga Online Games haha! Kaya nga daw ang hihina ng utak ng mga bata ngayon, ang lalamya pa, bakit?

*Paikli ng paikli ang mga salita, mapaTagalog man o Ingles. o mas kilala ang gawain na yan sa tawag na "Jejemon"

*Dati kapag sinabing "Laro tayo" Matik na, na Tagu-taguan, Syato, Patintero at iba pang mga Larong Kalye, Ngayon "Laro Tayo" matik na yan na DOTA, PSP, PS2 at kung anu-ano pang laro na nakaupo ka lang at daliri lang ang ginagamit.

*Dati ang mga Bata tamad pero masunurin parin. Ngayon Tamad na Matigas pa ulo, ayaw mag paistorbo sa mga nilalaro nilang daliri lang ang pinapagana.

*Dati kapag nag bibinata ka na at nagbabalak na manligaw, Dinadaan sa mga maayos na pamamaraan o Pag-akyat ng Ligaw, Ngayon Kung hindi sa Text messages malamang sa YM, Facebook, Twitter at iba pang mga Social Network.  Sa sobrang Hi-tech ngayon wala pang isang oras kayo na agad ng nililigawan mo.

        

*Hindi na Kabisado ang Pagkanta sa "Lupang Hinirang".  Nag tanong ako sa isang bata kinanta ko ang lupang hinirang, sabi ko sa kanya alam mo ba ang title nun? sagot nya "Bayang Magiliw" HAHA!

*Dati ang daming makabuluhang pang Batang Palabas noon, tulad ng, Batibot, Sineskwela, Mathinik, ATBP, Hiraya Manawari, Bayani, Ngayon na-invade na tayo nga mga Telenobela ng mga Korean, Taiwanese. puro ganoon na lang ang mga pinalalabas sa Telebisyon.

                     
 

*Dati ang daming nakikinig sa Mga kanta ng Pinoy Mapa-Rock man at kahit anong Genre.  Ngayon puro KPOP, JPOP at kung ano ano pang POP na likha ng mga Banyaga.  at sikat na sikat din ang GAYPOP sensation na JUSTIN BIEBER sa mga Kabataan ngayon. Hay buhay! *face palm*

     

*Ngayon mas maraming umiinom ng Alak kaysa sa Yakult!

*Ngayon mas maraming maagang nagiging AMA/INA.

At marami pang iba.

Inaamin ko naman na Malaki ang naitutulong ng Makabagong Teknolohiya, yun nga lang may mga Disadvantage din, Sabi nga sa Kanta ng ASIN "Hindi na masama ang Pag-unlad, ngunit malayo-layo narin ang ating narating". Kung ang pinapairal lang sana natin ay ang pag babalanse ng mga bagay bagay tulad nyan... Sana hanggang ngayon gawin parin ang mga kinagisnan natin noong tayo'y mga bata pa.

Kaya pag nagka-anak ako, Babalansehin ko sya, Kailangan maranasan din nya ang pagiging tunay na bata at pagiging Makabagong bata. :)


Mabalik tayo dun sa pagka-miss ko sa pagiging bata, Iba kasi talaga noon eh, iba ang saya mas damang dama haha!lahat naman tayo tumatanda, na momroblema ganyan talaga ang reyalidad eh. sana lang hindi tuluyang mawala ang mga kinagisnan nating mga gawain noon, at ibahagi parin natin sa Henerasyon na ito.